hoiUtrecht Logo HeaderhoiUtrecht Logo HeaderhoiUtrecht logo mobilehoiUtrecht Logo Header
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Chronisch optimist

16 April 2019
hoiUtrecht Martijn van Andel

Ik moet heel gestructureerd werken. En denken. Dat valt niet altijd mee. Het is het gevolg van mijn MS. Het begon in 1997. Ik had net een huisje met mijn toenmalige vriendin. Op een dag voelde ik een rare tinteling in mijn gezicht.

Eigenlijk besteedde ik er niet zoveel aandacht aan, maar mijn vriendin en moeder waren bezorgd. Dus toch maar even een onderzoek laten doen. En dan hoor je op je 23ste dat je MS hebt. Het legde een bom onder alles wat ik deed.

Ik wilde niet teveel nadenken over hoe mijn toekomst eruit zou kunnen zien.

Toen de behandeld arts mij vertelde dat ik MS had, reageerde ik afstandelijk. Ik had eigenlijk geen idee wat MS was. Eenmaal buiten rende ik zowat naar de bieb om boeken over MS te halen. Hoe verder te leven, dacht ik. En tegelijkertijd wilde ik ook niet teveel nadenken over hoe mijn toekomst eruit zou kunnen zien.

Niet lang na de diagnose kreeg ik een vaste baan aangeboden. Ik besloot het niet te doen. Ik kon even niet overzien wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Of ik het vol zou houden om elke dag heen en weer naar Amsterdam te gaan. Gelukkig kon ik wel op projectbasis werken. In Utrecht. Mijn eigen stad. Dat heb ik toen met veel plezier gedaan.

Kop in het zand steken

Op mijn 25ste werd ik volledig afgekeurd. Het enige wat ik toen dacht was: “Oké, nu ben ik dus officieel gehandicapt.” Dat klonk zo gek. Via de MS-vereniging zocht ik contact met lotgenoten. Dat voelde dubbel. Eigenlijk wilde ik niets van mijn ziekte weten, maar ja, ik kon mijn kop natuurlijk niet in het zand blijven steken.

Oké, nu ben ik dus officieel gehandicapt.

In gesprekken met lotgenoten ontdekte ik dat je MS een plek in je verdere leven moet geven. Dat was best lastig in het begin. Dat zal ik zeker niet ontkennen. Iedereen ging door met zijn leven en dat van mij voelde toch even als voorbij.

Liefde voor muziek

Ik was muzikant en speelde in een band. We traden regelmatig op. De onzekerheid dat je nooit weet wanneer MS toeslaat, maakt dat je niet meer zo betrouwbaar bent. Dus stapte ik uit de band. Ik speel nog wel veel muziek; gitaar, basgitaar en toetsen. Mijn liefde voor muziek kan ik tegenwoordig ook kwijt in Passio. Ik ben tenor in dit projectkoor.

Tweede liefde

Gaandeweg zocht ik nieuwe invullingen. Dat lukt best goed. Gelukkig ontdekte ik in 2001 de Vrijwilligerscentrale. Daar vond ik naast zinnige tijdsbesteding ook de tweede liefde van mijn leven. Mijn eerste was gestrand.

Mijn nieuwe liefde was coördinator van de Vrijwilligerscentrale. Zij had ook MS. Natuurlijk niet fijn, maar weet je wat zo prettig was? Ik hoefde haar niets uit te leggen.

Ik ben niet alleen chronisch ziek, maar ook chronisch positief.

Helaas, deze liefde is ook niet meer. Ik leef nu alleen met mijn hond. Ik heb mijn leven op de rit. Ik ben niet alleen chronisch ziek, maar ook chronisch positief. Het is makkelijk om jezelf de put in te praten. Dat heb ik ook wel gedaan, maar daar heb ik geen zin meer in.

Ik heb de bodem van mijn leven gezien en dat heeft uiteindelijk mijn weerbaarheid vergroot. Mijn leven is tegenwoordig overzichtelijk en duidelijk. Dat moet ook wel. MS zorgt ervoor dat mijn geheugen mij regelmatig in de steek laat.

Vorige
Volgende
Share
99
hoiUtrecht Martijn van Andel

Martijn met zijn hond


Tips van Martijn
  • Kijk naar wat je wel kunt.
  • Zoek naar een zinnige tijdsbesteding.
  • Blijf goed op jezelf passen.
  • Luister naar een ander.
  • Heb verdriet, het komt goed.
Over Martijn
Wil je meer weten of in contact komen met Martijn? Klik dan op onderstaande linkjes:

Martijn van Andel woont in Parkwijk. Hij is gastdocent en bestuurslid bij Solgu, de spreekbuis van iedereen in Utrecht met een handicap of chronische ziekte. Solgu geeft onder andere beleidsadviezen om de belangen van haar achterban te behartigen.

De MS-vereniging organiseert lotgenotencafé's, waaronder in Het Gegeven Paard in Utrecht. Martijn gaat er maandelijks heen.
Samenwerking
Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met:

Wat is jouw verhaal?

Zelf schrijven
Met begeleidende vragen je verhaal schrijven en insturen.
Ik schrijf mijn eigen verhaal
Interview
Een schrijver komt op gesprek. Jij vertelt, wij schrijven.
Ik meld me aan voor een interview

Over hoiUtrecht

hoiUtrecht is een online bundel met verhalen van mensen met een beperking, ziekte of stoornis. Ook laten we kinderen, mantelzorgers en mensen met een taalachterstand aan het woord. Zij delen hun ervaring en tips over omgaan met uitdagingen, op een positieve manier.

Met ervaringsverhalen werken wij aan bewustwording. De verhalen zijn #vooriedereen, opdat er meer begrip en ruimte voor participatie ontstaat. Want als je naar talent kijkt, kan iedereen meedoen.
Lees de verhalen
Ziek? Hoezo ziek?Ziek? Hoezo ziek? "Vandaag voel ik me goed. En morgen, daar kan ik toch niets aan veranderen."In mijn hartIn mijn hart "Als ik denk dan hoor ik jouw naam Als ik slaap, droom ik jouw naam"oMSlag in mijn levenoMSlag in mijn leven "Ik wil niet blijven hangen in de dingen die ik niet kan. Ik wil kijken naar wat ik wél kan."

hoiUtrecht maken we samen

  • hoiTeam
  • Vrijwilligers
  • Verspreiders
  • Partners
  • Partner worden

Nieuws

  • Nieuwsoverzicht

Volg hoiUtrecht:

icon facebook

icon twitter

icon linkedin

icon instagram

icon youtube

Schrijf je in:

Controleer je mailbox (of spamfolder) om je inschrijving te bevestigen. Voorkom dat de nieuwsbrief in je spamfolder belandt, voeg nieuwsbrief@hoiutrecht.nl toe aan je contacten.

Over hoiUtrecht

  • Initiatief & inspiratie
  • Voor iedereen
  • Stichting hoi
  • Verhalen index



© 2018 Alle rechten voorbehouden aan hoiUtrecht en haar hoofdpersonen.

i hoiUtrecht maakt gebruik van cookies om bezoekersaantallen anoniem bij te houden.
Voor meer info zie ons privacybeleid.