Luister naar je lichaam

Op onze eerste date vertelde Marcel al dat hij ziek was en altijd pijn heeft. Onlangs hebben wij te horen gekregen dat hij chronisch Lyme heeft. We kennen elkaar nu elf jaar. Ik ken Marcel ook niet anders dan dat hij pijn heeft. Ik weet niet wat hij voelt, maar ik kan mij wel inleven in zijn situatie.

Opgebrand

In 2013 heb ik een burn-out gekregen. Onze zoon was toen twee jaar en sliep ’s nachts heel slecht. Door de klachten van Marcel stond ik in de nachten er voornamelijk alleen voor. Met het gevolg dat ik twee jaar lang bijna niet heb geslapen. De zorg voor Marcel en de gebroken nachten zorgden ervoor dat ik niet meer genoeg energie had en letterlijk opgebrand raakte.

Hulp zoeken

Het is er langzaamaan ingeslopen. Ik was helemaal op. Ik kreeg kleine ongelukjes. Op een gegeven moment ben ik van de trap gevallen. Ik voelde me somber, omdat ik niet meer functioneerde en het niet meer alleen redde.

Ik ben toen naar het consultatiebureau gegaan voor hulp. Daar kwamen we tot de conclusie dat onze zoon waarschijnlijk last had van nachtangsten. Wij hebben een slaapschema gekregen en vanaf dat moment ging het beter. De kinderen worden nu ouder en dat maakt het ook makkelijker.

Ik was helemaal op.
Ik kreeg kleine ongelukjes.
Ik ben van de trap gevallen.
Ik voelde me somber.

Naast de hulp van het consultatiebureau ben ik ook gaan praten met een psycholoog en haptonoom. Ik was zo over mijn grenzen heen gegaan, dat ik niet meer wist waar deze lagen. Een baan, Marcel helpen en altijd doorgaan naast de rollen van moeder, vriendin, dochter et cetera. Het vreet je lichaam op. Een moeilijke periode, omdat we allebei op dat moment niet meer konden.

Op papier zetten

In die periode ben ik gaan bloggen over mijn burn-out. Ik ben het van mij af gaan schrijven. Ik merkte dat ik er in mijn omgeving niet echt over kon praten en eigenlijk taboe was. Anderen waren altijd heel positief over het gezinsleven – met alle uitdagingen van jonge kinderen – alsof er niets aan de hand was. Het voelde fijn om reacties te krijgen via de blogs.

Grenzen stellen

Ik ben drie maanden thuis geweest. Tijdens mijn burn-out moest ik weer leren om mijn grenzen te stellen. Mijn werk in de kinderopvang is echt een passie voor mij, maar op een gegeven moment stond ik op de groep, maakte ik roosters en hielp ik ook nog op kantoor wat ik erg leuk vond. Ik heb aangegeven dat dit niet langer te combineren was. Door mijn burn-out heb ik geleerd om eerder aan de bel te trekken.

Goede balans

Alles bij elkaar heeft het ongeveer twee jaar geduurd. Het is af en toe nog wel zoeken naar een goede balans, dit blijft een uitdaging als mantelzorger. Soms wil ik nog te veel van mezelf. Als ik een hele dag afspraken heb gehad, is het goed om even niets te doen. Soms is dat moeilijk.

Zorg eerst dat je genoeg energie hebt, dan pas kan je het uitgeven.

Nu ik lekker in mijn vel zit, heb ik het gevoel dat ik alles weer aankan. Een uitspraak van de psycholoog is mij ook wel heel erg bijgebleven. Je moet zorgen dat je eerst genoeg energie hebt en dan pas kan je het uitgeven. Ook vraag ik mezelf meer af of iets echt nodig is. Af en toe even een pas op de plaats.

Genieten

Overdag ben ik aan het rondrennen om Marcel bij al zijn ziekenhuis bezoeken bij te staan en alles rondom het gezin en mijn werk te organiseren en ’s avonds zitten we thuis op de bank Utopia te kijken. Dat is ons moment waarin we alles even vergeten en genieten van kleine dingen.