hoiUtrecht logo mobile
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Door mijn verleden ben ik wie ik nu ben

Lily van Dijken

Vanaf het moment dat ik een voet over de drempel zette bij mijn pleeggezin, was het goed. Het voelde veilig, de zon scheen. Je leest weleens dat baby’s een bepaalde geur ruiken bij hun moeder. Die geur zorgt voor veiligheid en geborgenheid. Precies dat had ik bij mijn pleeggezin. Niet bij mijn biologische moeder. Bij haar heb ik dat nooit gehad.

Ik groeide op in een pleeggezin. Met mijn biologische moeder had ik een bezoekregeling. Dat voelde meer als een verplichting. Het feit blijft namelijk dat ik mijn biologische moeder niet goed ken. Ik ben mijn eerste levensjaren door mijn opa en oma in Suriname opgevoed, totdat mijn oma ziek werd. Toen kwam ik vanuit Suriname naar Nederland.

Met mijn biologische moeder had ik een bezoekregeling.

Vanaf dat moment verbleef ik bij mijn biologische moeder, die voor mij een wildvreemde was. Het contact verliep niet goed. Ze verwaarloosde en mishandelde me. Stelde me bloot aan dingen die ik niet had mogen zien. Dat is geen moeder. Het contact is dan ook nooit meer goed gekomen.

Pleegkind

Door mijn jeugd heen ben ik niet veel bezig geweest met het feit dat ik vanaf dat moment een pleegkind was. Ik stopte het weg, praatte er niet over. Niet met mijn pleegouders, niet met vriendinnen. Pas een aantal jaar geleden begon mijn verleden me in te halen. Ik werd door een uitgever benaderd. Hij zag een verhaal in mijn gedichten. Nooit had ik erover nagedacht. Toch probeerde ik alles vanaf dat moment op papier te krijgen.

Hoe dieper ik ging graven, hoe moeilijker het werd.

Omdat mijn pleegouders wisten dat ik ermee bezig was, gaven ze me een doos met dagboeken over mijn leven. Zo las ik ineens mijn eigen dossiers. Besefte ik plotseling wat er allemaal is gebeurd. Hoe dieper ik ging graven, hoe moeilijker het werd.

Ik zocht alles tot op de bodem uit. Soms zat ik daardoor zo in mijn emoties, dat ik niet meer kon schrijven. Mijn emoties werden mijn obstakels. Ik kon niet meer normaal functioneren. Ook mijn omgeving merkte dat ik vastzat. Niemand kon bij me in de buurt komen. Het slokte me op en ik voelde me doodongelukkig. Maar nog steeds stopte ik het weg.

Inspiratie

Ondanks dat ik er verdrietig van werd, voelde ik me voldaan toen ik mijn verhaal opschreef. Op het moment dat ik het aan anderen liet lezen, zeiden ze dat ik daar mensen mee kon helpen. Dat anderen zich verbonden zouden kunnen voelen met mijn verhaal.

Ik hield vast aan het feit dat ik een inspiratie voor anderen wilde zijn.

Dat liet mij inzien dat ik iets voor die mensen wilde betekenen. Ik hield vast aan het feit dat ik een inspiratie voor anderen wilde zijn. Voor wie dan ook, voor ieder zoekend mens. Ook ben ik gaan praten met een coach. Dat hielp enorm. Daardoor ben ik veel meer gaan delen.

Geen schaamte

Door juíst door dat diepe dal te gaan, ben ik nu veel gelukkiger. Positiever. Familie en vrienden zeggen dat ik toegankelijker ben, er een stuk blijer uitzie. Ik betrap mezelf erop dat ik soms zomaar zit te glimlachen. Er zijn deuren opengegaan. Ik sta anders in het leven. Mijn gevoelens mogen er zijn.

Er zijn deuren opengegaan. Ik sta anders in het leven.

Als ik verdrietig ben, mag ik huilen. Hoef ik me er niet voor te schamen. Ik schaamde me namelijk altijd voor wat ik had meegemaakt. Dat heb ik niet meer. Ook hoef ik niet meer te huilen als ik erover praat. De brok in mijn keel is verdwenen. Mede door het schrijven. Dat heeft me sterker gemaakt.

Trots

Mijn verhaal vertellen was voor mij heel belangrijk. De leuke en minder leuke dingen. Ze komen allemaal samen in mijn boek. Ik beschouw dit overigens niet als een afsluiter. Je verleden kun je nooit helemaal afsluiten. Wel heeft het een plekje gekregen. Het voelt alsof ik een hele zware jas heb uitgetrokken. Dat geeft rust.

Het voelt alsof ik een hele zware jas heb uitgetrokken.

Ik weet dat er momenten komen waarop mijn littekens weer zullen gaan zweren, maar dat blijft. Dat ik dit heb meegemaakt, heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Doordat ik me nu sterk voel en erover kan praten, ben ik ook in staat om andere mensen te helpen. Ik realiseer het me niet altijd, maar ik ben er trots op.

Volgende
Vorige
Deel
2
Lily van Dijken

Lili van Dijken schrijft en dicht


Tips van Lily
  • Hoe diep je ook in de put zit, er zijn altijd lichtpuntjes.
  • Praat over je gevoelens. Er zijn altijd mensen die je willen helpen.
Over Lily van Dijken
Wil je meer weten of in contact komen met Lily? Klik dan op de linkjes:

Lily is 42 jaar en woont al meer dan twintig jaar in Utrecht, in de wijk Lunetten. Ze deed door de jaren heen van alles en nog wat, maar inmiddels ziet Lily zichzelf volledig als schrijver. Dat is, naast dichten, haar passie. Ook is ze ambassadeur van Pleegzorg Nederland.

Haar boek Het verborgen meisje over haar persoonlijke verhaal kwam afgelopen november uit en is te bestellen via haar website.

Wat is jouw verhaal?

Deel je ervaringen en tips over omgaan met uitdagingen, op een positieve manier. Elke Utrechter mag zijn verhaal delen.

Zelf schrijven
Met begeleidende vragen je verhaal schrijven en insturen.
Ik schrijf mijn eigen verhaal
Interview
Ga (online) in gesprek met een schrijver. Jij vertelt, wij schrijven.
Ik meld me aan voor een interview
Lees de verhalen
Luister naar je lichaamLuister naar je lichaam "Tijdens mijn burn-out moest ik weer leren om mijn grenzen te stellen."MIJN zusjeMIJN zusje "Als hij de lepel naar haar mond brengt, hapt ze namelijk altijd gretig toe."Ik ben niet mijn verledenIk ben niet mijn verleden "Strafrecht en ik: het was liefde op het eerste gezicht. Misschien juíst wel door mijn verleden."

Over hoiUtrecht

hoiUtrecht is een podium bestaande uit een bundel, verhalenexposities en herpublicaties.

Met ervaringsverhalen werken wij aan bewustwording. Opdat er ruimte voor participatie in een inclusieve samenleving ontstaat.

Want als je naar talent kijkt, kan iedereen meedoen.

Meer info

  • Initiatief & inspiratie
  • Voor iedereen
  • De kracht van
  • Feiten & cijfers
  • Stichting hoi
  • hoiTeam

Deel je verhaal

  • Aanmelden voor een interview
  • Zelf je verhaal schrijven

Samenwerken

  • Verhalen maken
  • Verhalen publiceren
  • Verhalen exposeren
  • Steun hoiUtrecht

Onze partners

  • Verhalenpartners
  • Mediapartners
  • Financiële partners

Zoeken

  • Verhalen op thema
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Nieuws

  • Nieuwsoverzicht

Schrijf je in voor de nieuwsbrief:

Controleer je mailbox (of spamfolder) om je inschrijving te bevestigen. Voorkom dat de nieuwsbrief in je spamfolder belandt, voeg nieuwsbrief@hoiutrecht.nl toe aan je contacten.

Stichting hoi is een ANBI stichting
© 2021 Alle rechten voorbehouden aan hoiUtrecht en haar hoofdpersonen. hoiUtrecht maakt gebruik van cookies om bezoekersaantallen anoniem bij te houden. Voor meer info zie ons privacybeleid.