hoiUtrecht logo mobile
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Mijn droom

hoiUtrecht Saddam

Onderwijs is één van de belangrijkste rechten, ik wil dat iedereen in mijn land toegang heeft tot dit recht. Op een dag keer ik terug en wordt deze droom werkelijkheid. Alles wat ik in de tussentijd doe, staat in het teken van mijn droom.

Op een dag keer ik terug en wordt deze droom werkelijkheid.

Mijn naam is Saddam Hussain. Mijn droom is om een onderwijsstad te openen in mijn land. Ik wil een plek creëren waar kinderen veilig naar school kunnen gaan, van kinderdagverblijf tot universiteit. In juni 2015 ben ik gevlucht uit mijn land en na veel omzwervingen kwam ik in maart 2017 terecht bij Plan Einstein in Overvecht. Dit is mijn verhaal.

Plezier naar school

Toen ik opgroeide hadden mijn ouders een goedlopend melkbedrijf op de grens tussen Pakistan en Afghanistan. Ik ging met plezier naar school en was omringd door een liefdevolle familie.

Om naar de middelbare school te kunnen gaan, stuurden mijn ouders me op mijn twaalfde naar mijn oma in de stad. Mijn oma was mijn gids, ze beschermde mij en leerde me alles over het leven. Zelfs al was ze ongeschoold, ik heb van niemand zoveel geleerd als van mijn oma.

In mijn geboortedorp zag ik de verwoeste scholen en huizen en besloot dat ik iets wilde doen om mijn land opnieuw op te bouwen.

In 2006 kwam de Taliban in mijn geboorteregio aan de macht, het begin van een jarenlange oorlog. Mijn ouders moesten vluchten naar de stad van mijn oma. In 2014 kwam de oorlog officieel tot een einde en konden we terug, maar mijn land lag in puin. In mijn geboortedorp zag ik de verwoeste scholen en huizen en besloot dat ik iets wilde doen om mijn land opnieuw op te bouwen.

Vrijwilliger

Ik had ondertussen mijn bachelorsdiploma behaald. Toen stond ik voor een keuze: een goede baan vinden, of werken voor mijn gemeenschap. Ik koos het laatste en ging als vrijwilliger aan de slag voor een organisatie die zich inzette voor het verbeteren van de volksgezondheid.

Met een vaccin tegen polio ging ik langs de deuren. Het was geen gemakkelijk werk, mensen hadden argwaan. Na de oorlog vertrouwde men niemand meer. Het was moeilijk om de mensen duidelijk te maken dat de vaccinatie voor hun eigen bestwil zou zijn.

Niet alleen wilden ze dat ik een goede baan zou zoeken, ze waren ook bezorgd om mijn veiligheid.

Mijn familie stond niet achter mijn keuze. Niet alleen wilden ze dat ik een goede baan zou zoeken, ze waren ook bezorgd om mijn veiligheid. Achteraf gezien kan ik dat goed begrijpen. Mijn vrijwilligerswerk had een politiek tintje.

Op de vlucht

De eerste bedreiging kwam in maart 2015: ik werd anoniem gebeld op mijn mobiel met de melding te stoppen met mijn vrijwilligerswerk. Een aantal weken later ontving ik thuis een brief met dezelfde boodschap. De berichten waren afkomstig van de Taliban. Ik besloot mijn papieren in orde te maken en het land te verlaten.

Ik wilde me inzetten voor de mensen uit mijn gemeenschap, opkomen voor hun rechten – en dat wil ik nog steeds.

Het liep allemaal anders. In de nacht van 2 op 3 juni 2015 werd mijn huis aangevallen, er werd naar mij gezocht. Ik ontsnapte door de achterdeur en startte mijn vlucht, het land uit. Sinds dat moment heb ik mijn familie niet meer gezien.

Ik had een keuze gemaakt die mijn familie in gevaar bracht, waardoor ik moest vluchten. Sommige mensen zullen dat nooit begrijpen. Tegelijkertijd weet ik dat ik zo weer dezelfde keuze zou maken. Ik wilde me inzetten voor de mensen uit mijn gemeenschap, opkomen voor hun rechten – en dat wil ik nog steeds.

Volgende
Vorige
Deel
89
hoiUtrecht Saddam

Saddam heeft een droom


Tips van Saddam
  • Het zijn moeilijke tijden in een vluchtelingenkamp. Je kunt nergens heen, je hebt geen papieren dus je mag niets doen. Het enige wat je doet is denken. Mijn tip: creëer een dagelijkse routine. Ik wandelde naar het winkelcentrum, dronk een gratis kopje koffie uit de supermarkt en begon met wat Nederlanders te praten die buiten op de bankjes zaten. Het is maar iets kleins, maar het heeft me veel gebracht.
  • Gebruik je tijd en je talenten! Ik zou kunnen zeggen: ik kan pas iets doen als ik status heb. Maar ik besluit dat ik ook in de tussentijd nieuwe dingen wil leren. Wacht niet af. Soms ben ik bang dat iets me niet lukt. Dan denk ik aan mijn idool Imran Khan. Hij zegt: probeer!
  • Kom voor jezelf op. Laat van je horen als je iets wilt. Dat is het enige dat je kunt doen om vooruit te komen. Als ik niet van me had laten horen, had ik nooit naar Utrecht kunnen verhuizen. Iemand anders gaat het niet voor je doen.
  • Word actief in de buurt. In Utrecht was ik direct betrokken bij een aantal organisaties: De Voorkamer, Welkom in Utrecht, Mix & Match. Ik wilde graag met mensen praten, bezig blijven. Én ik wilde wat voor de buurt doen. Zo leer je snel veel mensen kennen.
  • Misschien wel de belangrijkste: oordeel niet over iemand voordat je een persoonlijk contact hebt gehad. Ga met elkaar in gesprek en probeer te begrijpen waarom iemand op een bepaalde manier naar iets kijkt. Zo leer je nieuwe perspectieven.
Over Saddam
Wil je meer weten of in contact komen met Saddam? Klink dan op onderstaande linkjes:

Saddam Hussain is zijn echte naam. De president van Irak was een held in Pakistan toen hij werd geboren. Saddam is door zijn opa vernoemd.

Toen Saddam in het AZC in Hoogeveen woonde, werd hij toegelaten tot het InclUUsion-programma van de Universiteit Utrecht. Daarom werd hij, na veel persoonlijke lobby, naar Utrecht overgeplaatst.

Saddam leert Nederlands en studeert voor een Cambridge-examen, zodat hij kan doorstromen naar de master Environmental Sciences. Op dit moment doet hij daarvoor een voorbereidend traject aan de Universiteit van Wageningen. Daarnaast speelt Saddam cricket bij Hercules.

Wat is jouw verhaal?

Deel je ervaringen en tips over omgaan met uitdagingen, op een positieve manier. Elke Utrechter mag zijn verhaal delen.

Zelf schrijven
Met begeleidende vragen je verhaal schrijven en insturen.
Ik schrijf mijn eigen verhaal
Interview
Ga (online) in gesprek met een schrijver. Jij vertelt, wij schrijven.
Ik meld me aan voor een interview
Lees de verhalen
Voor mij is overal een vraagtekenVoor mij is overal een vraagteken "Mijn leven is veranderd en ik wil mijn aandacht in het leren lezen en schrijven stoppen."Elke dag opnieuw zal er vreugde zijnElke dag opnieuw zal er vreugde zijn "Een positieve mindset vind ik heel belangrijk. Iedere dag opnieuw zal er vreugde zijn."Drie seconden die alles veranderdenDrie seconden die alles veranderden "De flat trilde, ik hoorde een knal. Door het raam zag ik één grote vuurzee. Drie seconden duurde de inslag."

Over hoiUtrecht

hoiUtrecht is een podium bestaande uit een bundel, verhalenexposities en herpublicaties.

Met ervaringsverhalen werken wij aan bewustwording. Opdat er ruimte voor participatie in een inclusieve samenleving ontstaat.

Want als je naar talent kijkt, kan iedereen meedoen.

Meer info

  • Initiatief & inspiratie
  • Voor iedereen
  • De kracht van
  • Feiten & cijfers
  • Stichting hoi
  • hoiTeam

Deel je verhaal

  • Aanmelden voor een interview
  • Zelf je verhaal schrijven

Samenwerken

  • Verhalen maken
  • Verhalen publiceren
  • Verhalen exposeren
  • Steun hoiUtrecht

Onze partners

  • Verhalenpartners
  • Mediapartners
  • Financiële partners

Zoeken

  • Verhalen op thema
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Nieuws

  • Nieuwsoverzicht

Schrijf je in voor de nieuwsbrief:

Controleer je mailbox (of spamfolder) om je inschrijving te bevestigen. Voorkom dat de nieuwsbrief in je spamfolder belandt, voeg nieuwsbrief@hoiutrecht.nl toe aan je contacten.

Stichting hoi is een ANBI stichting
© 2021 Alle rechten voorbehouden aan hoiUtrecht en haar hoofdpersonen. hoiUtrecht maakt gebruik van cookies om bezoekersaantallen anoniem bij te houden. Voor meer info zie ons privacybeleid.