Verhalen maken de mens. Inspirerende Utrechters aan het woord.
Extra introvert
We luisteren naar een lied van Simon & Garfunkel en er rolt een traan over de wangen van Martin Leander.
Ik was een puber toen dit lied uit kwam en ik herkende er alles in. Dat ik nu met jou praat was eerder niet denkbaar. Ik ben altijd extra introvert geweest.
Hele jeugd gepest
Ik ben geboren met een open gehemelte. Ik heb een hazenlip, mijn onderkaak is te ver naar voren en mijn bovenkaak te ver naar achteren. Ik kon daardoor niet goed articuleren. Voor veel kinderen was ik een pispaal. Mijn buurmeisje gooide eens een steen naar mijn hoofd. Ik wilde alleen maar met haar spelen.
En mijn jongere zusje wilde de baas over mij zijn. Ze zocht continu de confrontatie op. Van haar heb ik leren vechten, soms letterlijk met schaar en dolk. Terwijl ik een rustige jongen ben. Ik hou helemaal niet van vechten.
Meisjes zag ik als potentiële vijanden, daar praatte ik niet mee. Ik zocht mijn heil in de muziek.
Eenmaal in Nederland was mijn vertrouwen in mensen beneden het nulpunt gedaald. Meisjes zag ik als potentiële vijanden, daar praatte ik niet mee. Ik zocht mijn heil in de muziek. En toen ik ‘I am a rock’ hoorde voelde het alsof dat lied voor mij was gemaakt.
Veilige omgeving
Toch ben ik niet alleen maar eenzaam. In 1975 werd ik christen en de kerk voelt als een veilige omgeving. Ik kreeg er mijn vertrouwen een beetje terug en leerde er langzaam om mensen weer aan te kijken en met ze te praten. Dit proces kwam in een stroomversnelling toen ik in 2011 een hersenbloeding kreeg.
Ik was meer dood dan levend, ik kon niet praten en niet bewegen. Het enige dat ik nog kon was ademhalen.
Het was een vrijdagavond en ik voelde me de hele dag al niet zo lekker. Ik had wat hoofdpijn, was al even gaan liggen. Om 21.50 uur viel ik neer en het duurde drie dagen voor ik werd gevonden door twee politie agenten. Ik was meer dood dan levend, ik kon niet praten en niet bewegen. Het enige dat ik nog kon was ademhalen.
Uitdaging
Dat ik mijn flat en baan als elektronicus kwijtraakte was nog tot daar aan toe, het ergste vond ik dat ik geen gitaar meer kon spelen. Toch heeft de hersenbloeding ook veel positiefs gebracht. Ik moest zorg van anderen leren accepteren. Dat is voor mij nog steeds moeilijk. Ik ben een persoon die wil winnen. Ik hou van uitdaging. Nou, ik ben deze uitdaging aangegaan.
Ik ben een persoon die wil winnen. Ik hou van uitdaging. Nou, ik ben de uitdaging aangegaan.
Hulp
De artsen en de fysiotherapeut van revalidatiecentrum de Hoogstraat staan versteld dat ik zonder hulpmiddel, als een langzame Charley Chaplin, kan lopen. En laten het nou juist veel vrouwen zijn die in de zorg werken. Tot nu toe ben ik gezegend geweest met de – veelal – dames die me komen helpen en verzorgen. Ik ben blij met de mensen van Axion Continu, met 95% van hen heb ik een klik.
Ook in de familie keerde het tij. Naar mijn zus toe blijf ik argwanend maar we vechten niet meer. Ze aanvaardt mij inmiddels als oudste, en sinds mijn vader er niet meer is als hoofd van de familie. Dus als er problemen zijn dan kunnen ze gerust aan mij advies vragen.
Als er problemen zijn dan kunnen ze gerust aan mij advies vragen.
