Strijd met eten

Eten is altijd mijn vriend en vijand geweest. Mijn hele leven is eten een troost en een opvulling geweest. Vooral opvulling voor de grote leegtes in mijn leven. Het gemis van mijn vader en de eenzaamheid door het gebrek aan een sociaal leven. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik ergens bij hoorde.

Al sinds mijn pubertijd heb ik last van overgewicht. Mijn grootste vijand is stress, maar ook eten. Later kwamen daar depressies en frustraties bij. Jarenlang ben ik gevangen geweest in een vicieuze cirkel van eten, pijn en moeite met bewegen.

Ontdekking van NAH

Een hele tijd is het stabiel gebleven tot ik dertien jaar geleden in mijn huis berooft en bedreigd werd. Vanaf die dag werd het alleen maar heftiger.

Hoe meer ik te verwerken kreeg, hoe meer ik in omvang toenam.

Toen de depressies en eetbuien gezakt waren, werd mijn leven overhoopgehaald door de ontdekking van mijn NAH. Hoe meer ik te verwerken kreeg, hoe meer ik in omvang toenam.

Afkicken van eten

Mijn dagen bestonden uit mijn stress weg eten en daar ook nog lichamelijke rust mee te krijgen. Als ik geen eten had, ging ik op zoek. Vaak werd ik dan ook erg onrustig. Het beetje geld dat ik had ging op aan eten. Het leek wel of ik aan het afkicken was, zover ik met dit gevoel bekend ben natuurlijk.

Leven in teken van overgewicht

In rustige periodes kon ik ook het eten na verloop van tijd niet meer laten. Op mijn top woog ik 158 kilo. De omslag kwam voor mij toen mijn lichaam zich tegen mij ging keren. Mijn leven stond in het teken van overgewicht. Mijn sociale leven viel praktisch weg omdat reizen steeds moeilijker werd.

Veel dingen die ik graag met mijn zoontje wilde doen, lukte mij niet.

Mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld ging ook naar de haaien. Dit is nog erger geworden sinds ik vader ben. Veel dingen die ik graag met mijn zoontje wilde doen, lukte mij niet omdat ik niet lang kon bewegen.

Maagverkleining

Na diverse trajecten, afvalpogingen en diëtisten was ik op het punt om de laatste stap te nemen: een maagverkleining. Met de maagverkleining hoopte ik een welverdiende positieve draai aan mijn leven te geven.

Vaak wordt gedacht dat dik zijn een keuze is terwijl dit niet zo is.

In het verleden heb ik vaker aan een maagverkleining gedacht, maar ik was er nog niet klaar voor. Stresseten en vooral de enorme eetbuien waren nog te sterk op de voorgrond. Vaak wordt gedacht dat dik zijn een keuze is terwijl dit niet zo is.

Na de maagverkleining hoopte ik gezonder en fitter door het leven te gaan. Genieten van de jeugd van mijn zoontje en de vader zijn die ik altijd had willen zijn. De operatie heeft uiteindelijk voor een nul punt gezorgd. Ik kon makkelijker met eten omgaan en mijn eetgedrag aanpassen. De kilo’s vlogen eraf. In korte tijd ging ik van 169 naar 129 kilo.

Een jaar later

Een jaar na mijn operatie zag mijn wereld er heel anders uit. Mijn relatie was voorbij en ik woonde weer alleen, dit hield in dat ik mijn levensstijl hierop moest aanpassen. Het afgelopen jaar is dan ook een jaar geweest waarin ik nieuwe manieren vond om gezonder te leven.

Ik doe bijna alles op de fiets.

Ik ben meer gaan bewegen. Een keer in de week sport ik in een groepje en ga ik naar de fitness. Daarnaast doe ik bijna alles op de fiets. Ik probeer mijn grootste eettriggers uit de weg te gaan. Voor mij zijn dat onder andere chips, cola en andere frisdrank. Ik heb gezondere alternatieven gevonden, zoals pinda’s. Daarbij heb ik een eetschema om zes keer op een dag te eten en dan kleine porties.

Strijd nog niet gestreden

De keuze voor een maagverkleining is nog steeds de beste keuze die ik gemaakt heb in mijn leven. Ondanks alle uitdagingen, is mijn gewicht stabiel en schommel ik al enige tijd tussen de 130 en 135 kilogram.

De keuze voor een maagverkleining is nog steeds de beste keuze die ik heb gemaakt in mijn leven.

De strijd tegen eten is nog lang niet gestreden. Wat ik wel weet is dat ik niet meer terug wil naar hoe ik was. Mijn leven draait nog steeds om eten maar nu op een positieve manier en met een einddoel.