Eddie Ojok groeide op in Gulu in Noord Oeganda. Door middel van jongerenprojecten wil hij de lokale gemeenschap veranderen.
Eddie: “Ik kwam op het idee omdat een vriend van mij in Jinja werkt met jongeren met ‘special needs’. Ik was geïnteresseerd om zoiets soortgelijks op te starten in Gulu.”
In het najaar van 2017 is Eddie gestart met het geven van breakdance les aan dove jongeren.
Een uitdaging, want Eddie spreekt geen gebarentaal.
Dus in ruil voor dansles, leren de jongeren hem gebarentaal. Eddie doet de pasjes voor en dan doet de groep hem na.
De groep
De groep bestaat uit 8 tot 15 jongeren.
Zij trainen elke vrijdag van 16.00-18.00 uur.
Op de vraag wie de beste breakdancer is, roept iedereen de naam van Charles.
Hij heeft altijd als eerste de nieuwe passen onder de knie.
Elkaar helpen
Judith: Charles helpt graag de anderen bij het breakdancen.
Velen van hen kunnen niet lezen of schrijven. In deze groep kunnen ze elkaar helpen.
Judith: Omdat we allen doof zijn, kunnen we makkelijker met elkaar communiceren.
We gebruiken allemaal gebarentaal.
Een goed gevoel
Hilda en Judith zijn vriendinnen.
Judith: Dansen geeft mij een goed gevoel. Vooral na afloop van de les of een optreden.
Hilda: Ik ben bij deze groep gekomen vanwege mijn vrienden. Wij zijn allemaal doof.
Ik houd van dansen maar ik durf niet te dansen in het openbaar of voor een groep.
De breakdance les vergroot mijn zelfvertrouwen.
Dennis: Ik vind breakdance leuk. En makkelijk.
Mijn favoriete move is de ‘top rocking’.
Dansen is entertainment
Het is eenvoudig om jongeren bij elkaar te brengen door middel van entertainment.
Ik wil deze jongeren iets leren wat niet-doven ook kunnen. Mijn doel is om de kloof te verkleinen tussen gehandicapten en niet-gehandicapten.