Spijbelen

Ik doe niet aan weekboodschappen maar ga elke dag even brood halen in de Biltstraat. Een paar keer per week wandel ik tegen de avond naar de Voorstraat.

Soms drink ik een biertje in café de Bastaard. Ik spreek wat mensen en kuier weer door. Ik noem het spijbelen. Even niks moeten. En ik zou het elke mantelzorger aanraden.

Avonturier

Ik heb Carry-Ann in Groningen ontmoet. Ik ging daar elke zomer bij de tweelingzus van mijn moeder logeren. Mijn oudste neef was een klasgenoot van de broer van Carry-Ann. Toen we ons gingen verloven zei ik: “Ik wil vóór we trouwen een reis maken.”

In mijn eentje liftte ik 10 maanden naar India, je kon destijds nog gewoon door het Midden Oosten reizen. We waren allebei avonturiers, ook later met ons gezin pakten we wat kampeerspullen in de auto, kinderen erbij en reden we op de bonnefooi naar Frankrijk en Spanje.

Samen met een groeiend team hebben we jarenlang hele mooie dingen gemaakt.

Ik ben grafisch ontwerper en heb vanaf 1974 gewerkt voor Total Design, een vernieuwend ontwerpbureau aan de Amsterdamse Herengracht. In 1992 begon ik met één van mijn collega’s ons eigen bureau aan de Keizersgracht. Samen met een groeiend team hebben we jarenlang hele mooie dingen gemaakt.

Carry-Ann heeft ook altijd haar eigen leven en carrière gehad hier in Utrecht en onze kinderen en twee neefjes en een nichtje die (deels) onder ons dak opgroeiden werden groot en vlogen uit.

Mantelzorger

Eind 2000 kreeg Carry-Ann een hersenbloeding. De eerste weken was het maar de vraag hoe ze eruit zou komen. Ze was volledig verlamd. Gelukkig bewoog ze uiteindelijk haar pink, voor de arts het startsein voor een revalidatietraject in de Hoogstraat.

We zijn nu ruim 15 jaar verder en onze relatie is er een van mantelzorger en patiënt geworden.

Na bijna een jaar kwam ze weer thuis, in de tussentijd had ik het souterrain van ons huis aan de singel verbouwd en aangepast. Ik ben blij dat we nog steeds op deze fijne plek kunnen wonen. We zijn nu ruim 15 jaar verder en onze relatie is er een van mantelzorger en patiënt geworden. We zeggen nog net geen ‘u’ tegen elkaar (er verschijnt een grote lach).

Carry-Ann had thuis meer zorg nodig en dat viel niet meer te combineren met mijn werk.

In 2004 ben ik een dag minder gaan werken, en in 2006 ging ik uiteindelijk twee jaar eerder dan gepland met pensioen. Carry-Ann had thuis meer zorg nodig en dat viel niet meer te combineren met mijn werk. Bovendien werkte ik in Amsterdam en kon niet snel thuis zijn als er iets mis ging.

Kibbelen

Carry-Ann ziet nu veel meer beren op de weg dan vroeger. Wanneer we ergens heen gaan moet alles goed voorbereid zijn, hoe laat vertrekken we, hebben we alles, hoe rijden we, komen we op tijd. Daar kunnen we over kibbelen.

Ze was een ster in het improviseren en veel dingen tegelijk doen.

Ook in het huishouden maakt ze soms een punt van kleinigheden, dat ken ik niet van haar. Ze was een ster in het improviseren en veel dingen tegelijk doen. Nu moet alles kloppen en heeft alles een vaste plek. Verrassingen zijn verwarrend.

Ik kan me het wel voorstellen. Het is heel moeilijk om zo afhankelijk te zijn als je je hele leven super zelfstandig was. Gelukkig hebben we het ook nog heel gezellig samen. We reizen regelmatig naar Suriname en soms helemaal het binnenland in.

We hebben een museumkaart en Carry-Ann kent veel leuke mensen door het hele land. Af en toe maken we een roadtrip waarbij we bezoekjes en een bezienswaardigheid combineren met een fijn hotel.