hoiUtrecht logo mobile
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Je kan veel meer dan je denkt

Carry-Ann Tjong-Ayong

Ze stond in een treinstel om haar gedicht – dat was afgedrukt op een glazen tussenwand – voor te dragen. Precies op dat moment zakte ze door haar benen. De omstanders waren verbaasd. Was ze dronken? Ging ze paaldansen?

Het bleek een hersenbloeding. Haar dochter en de conducteur legden haar op een treinbank en terwijl ze haar lijf niet meer kon bewegen hoorde ze mensen mopperen: “ik moet naar de markt” en “ik ben al zo laat.” Een maand lang lag ze in het ziekenhuis en geloof het of niet, uiteindelijk bewoog ze haar pink. Zo ging ze, linkszijdig verlamd, een revalidatietraject van een jaar in.

Dit is het verhaal van de immer actieve Carry-Ann Tjong-Ayong. Afkomstig uit Suriname, woonachtig in Utrecht. Werkzaam in maatschappelijke projecten, altijd geïnteresseerd in andere mensen, activist, politica, dichteres en schrijfster.

De Hoogstraat

Ik ben een ondernemend type en in de Hoogstraat mocht alles. Ik organiseerde klaverjastoernooien en bingo, vrienden kwamen concertjes geven en de kok maakte dan lekkere hapjes. Ik heb ook veel gesport, om aan te sterken. Van tennis tot korfbal, zwemmen en paardrijden.

Dan stond ik onder de douche en dan kwam er een hand met een kopje koffie. Waar heb je dat nou? Thuis niet eens!

Ik heb zelfs een keer mijn pink gebroken met voetbal, ik stond in het doel. Je moest er vroeg voor opstaan, dat vond ik niet leuk. Ik zei: “ik moet eerst koffie.” Dan stond ik onder de douche en dan kwam er een hand met een kopje koffie. Waar heb je dat nou? Thuis niet eens!

Suriname

Sinds de hersenbloeding zit ik in een rolstoel. Maar dat weerhoudt me er niet van om elk jaar naar Suriname te gaan. Ik ben het liefst in het binnenland, waar we sociale projecten opzetten.

Bijvoorbeeld een theaterproject over HIV Aids. Je kan daar niet makkelijk komen, en al helemaal niet met je rolstoel. Maar mensen zijn behulpzaam en desnoods word ik in een kruiwagen gezet.

De mensen daar zijn behulpzaam en desnoods word ik in een kruiwagen gezet.

In Suriname word je gemakkelijker geholpen dan in Nederland. Een wildvreemde man zegt: “mevrouw, ik help u wel even.” Als het nodig is tilt hij me zelfs op. De straten zijn er veel slechter, met kuilen en gaten en plassen. En er zijn vaak trappen en niemand heeft een trap- of een gewone lift. Ze willen je best met vier man naar boven tillen, maar toch is het lastig.

Utrechtse hobbels

Thuis in Utrecht kent het dagelijks leven heel andere uitdagingen. De stoep is vaak vol. Bij winkels staan er reclameborden en iedereen smijt zijn fiets neer. Soms kan ik er echt niet langs en ik kan ook niet overal van de stoep af en weer verder. Ik gooi gewoon alles om, met mijn stok. Mensen worden wel eens boos, maar ik zie geen andere manier om van A naar B te komen.

Bij winkels staan er reclameborden en iedereen smijt zijn fiets neer. Soms kan ik er echt niet langs en ik kan ook niet overal van de stoep af en weer verder.

Volle stoepen zijn niet de enige obstakels. Van de gemeente heb ik weinig steun en hulp ondervonden. Als ik daar mijn beklag deed dan zeiden ze altijd dat het wel meeviel. Toen ik aangaf dat ik huishoudelijke hulp nodig had, kwamen er mensen kijken. Omdat ik een kop koffie voor ze zette, zeiden ze dat ik dan ook wel zelf kon koken. Ik heb ze toen gevraagd of ze die avond hun aardappels wilden schillen met hun linkerarm op de rug gebonden.

Oma, moet ik helpen?

Het zijn vaak Marokkaanse jongens die de helpende hand toesteken. Als ik de stoep af kom bieden ze mij een arm aan. En in de winkel pakken ze mijn tas voor me in. Vaak word ik dan gewaarschuwd: “niet doen hoor, straks stelen ze van je.” “Nee”, zeg ik dan, “misschien stelen ze van jou, maar niet van mij.” Ik vind dat heel flauw, die jongens helpen tenminste, dat hebben ze van huis uit meegekregen.

Volgende
Vorige
Deel
97
Carry-Ann Tjong-Ayong

De immer actieve Carry-Ann Tjong-Ayong


Tips van Carry-Ann
  • Zet je fiets niet zomaar ergens op de stoep.
  • Ik zou best wat meer hulp willen. Als je me ziet aankomen, zou je een paadje kunnen maken. Of me helpen met het inpakken van mijn boodschappen.
  • In de supermarkt heb je vaak één kassa die breder is, en waar een rolstoel door kan. Iedereen gaat naar die kassa. Bedenk je dat jij zelf makkelijk een kassa verderop kan, maar ik niet.
  • Tip voor mensen die in een rolstoel terecht komen: blijf vooral de dingen doen die je leuk vindt. Niet denken dat je iets niet kan, want je kan veel meer dan je denkt.
  • Tip voor de gemeente Utrecht: ik wil graag dat jullie komen als iets kapot is. Ik heb mijn rolstoel nodig voor mijn dagelijks functioneren. Ik zit in een afhankelijkheidspositie en dat is heel lastig.
  • En een tip van haar partner Wim: houd ook rekening met de mantelzorger. Carry-Ann vertelt: toen ik geen hulp kreeg is Wim mijn mantelzorger geworden. Hij wilde me niet alleen laten. Door mijn hersenbloeding moest hij vijf jaar eerder met pensioen. Hij koos daar niet zelf voor, hij genoot van zijn werk. Hij is er door de gemeente toe gedwongen.
Over Carry-Ann
Wil je meer weten of in contact komen met Noufri? Klik dan op de linkjes:

Carry-Ann Tjong-Ayong woont samen met haar levenspartner Wim in de wijk Wittevrouwen. Ze hebben twee volwassen kinderen en twee kleinkinderen.

Carry-Ann verhuisde op haar vijftiende van Suriname naar Nederland. Ze is haar hele leven actief geweest in maatschappelijke projecten en de politiek. In 2000 kreeg ze een hersenbloeding waarna ze linkszijdig verlamd raakte. Bij de Hoogstraat heeft ze gerevalideerd.

Sindsdien heeft ze vooral veel creatieve activiteiten ontplooid. Ze schreef boeken en gedichten, speelt theater, danst en zet projecten op in de binnenlanden van Suriname. In 2011 vertaalde ze ‘Het feest van Nijntje’ naar het Sranan Tongo. Sinds 2017 is ze vrijwilliger bij De emigratie generatie.

Wat is jouw verhaal?

Deel je ervaringen en tips over omgaan met uitdagingen, op een positieve manier. Elke Utrechter mag zijn verhaal delen.

Zelf schrijven
Met begeleidende vragen je verhaal schrijven en insturen.
Ik schrijf mijn eigen verhaal
Interview
Ga (online) in gesprek met een schrijver. Jij vertelt, wij schrijven.
Ik meld me aan voor een interview
Lees de verhalen
Koffie met een lach en verbindingKoffie met een lach en verbinding "Ik heb hard gewerkt om te zijn waar ik nu ben. Ik zet die ervaring graag in als positieve kracht voor anderen."Sporten is mijn uitlaatklepSporten is mijn uitlaatklep "Wat echt heeft bijgedragen aan de acceptatie van mijn beperking, is sporten. Dit gaf me een uitlaatklep en daardoor werd ik fitter."Luister naar je lichaamLuister naar je lichaam "Tijdens mijn burn-out moest ik weer leren om mijn grenzen te stellen."

Over hoiUtrecht

hoiUtrecht is een podium bestaande uit een bundel, verhalenexposities en herpublicaties.

Met ervaringsverhalen werken wij aan bewustwording. Opdat er ruimte voor participatie in een inclusieve samenleving ontstaat.

Want als je naar talent kijkt, kan iedereen meedoen.

Meer info

  • Initiatief & inspiratie
  • Voor iedereen
  • De kracht van
  • Feiten & cijfers
  • Stichting hoi
  • hoiTeam

Deel je verhaal

  • Aanmelden voor een interview
  • Zelf je verhaal schrijven

Samenwerken

  • Verhalen maken
  • Verhalen publiceren
  • Verhalen exposeren
  • Steun hoiUtrecht

Onze partners

  • Verhalenpartners
  • Mediapartners
  • Financiële partners

Zoeken

  • Verhalen op thema
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Nieuws

  • Nieuwsoverzicht

Schrijf je in voor de nieuwsbrief:

Controleer je mailbox (of spamfolder) om je inschrijving te bevestigen. Voorkom dat de nieuwsbrief in je spamfolder belandt, voeg nieuwsbrief@hoiutrecht.nl toe aan je contacten.

Stichting hoi is een ANBI stichting
© 2021 Alle rechten voorbehouden aan hoiUtrecht en haar hoofdpersonen. hoiUtrecht maakt gebruik van cookies om bezoekersaantallen anoniem bij te houden. Voor meer info zie ons privacybeleid.