Dertien jaar geleden verloor Leonita plotseling een dierbare. Waarna zij besloot om te gaan dichten om het verdriet van zich af te schrijven.
Daarnaast is Leonita een van de drie initiatiefneemsters van Wereldlichtjesdag in Leidsche Rijn. Deze herdenking vindt op de tweede zondag van december plaats. Op deze dag steken mensen over de hele wereld kaarsjes op ter nagedachtenis aan overleden kinderen.
Vooruitblikkend op Wereldlichtjesdag wilde Leonita graag twee van haar gedichten delen:
jouw naam
Als ik denk
Dan hoor ik jouw naam
Als ik slaap
Droom ik jouw naam
In hoe ik nu leef
Beleef ik jouw naam
In mijn verdriet
Betraan ik jouw naam
Uit machteloosheid
Schreeuw ik jouw naam
Soms…heel alleen
Verwerk ik jouw naam
Met al mijn liefde
Koester ik jouw naam
Hier dichtbij me
Voel ik jouw naam
In deze saamhorigheid
Vertel ik jouw naam
Opdat je zult weten
Dat ik je niet zal vergeten
Zacht noem ik jouw naam…
In mijn hart
In mijn hart draag ik je bij me
In mijn hart draag ik je naam
In mijn hart is het soms donker
In mijn hart alleen wij twee
In mijn hart schijnt soms dat lichtje
Waar ik vaker naar verlang
En dan ineens is het weer verdwenen
Dat maakt mij vaak een beetje bang
Ik wil zo graag jouw warmte voelen
Ook als lichtjes zijn gedoofd
Wil ik jou hierbij mij hebben
Dicht bij mij, wat pijn verdoofd
Niemand kan de pijn verzachten
Diep hier binnen in mijn lijf
Ik zal het altijd bij mij dragen
Zolang als ik hier nog verblijf
Jij mijn kind, ik kan je voelen
Als ik zacht mijn ogen sluit
Onze liefde gaat nooit verloren
Zit voor altijd onder mijn huid
Hier vandaag schijnen zoveel lichtjes
En ik weet, ik ben niet alleen
En ook jij bent daar niet eenzaam
Dat houdt ons hier op de been
Voorzichtig laten wij lichtjes branden
Waar jullie ook zijn, jullie horen erbij
Pure liefde gaat nooit verloren
En brengt jou steeds weer terug bij mij