Het is geen vetpot

Veel ouderen die weinig te besteden hebben, trekken zich terug. Ik niet. Alhoewel, ik heb niet zoveel mensen om me heen nodig. Aanvankelijk wel. Dan ging ik naar de soos, maar niet iedereen was even aardig. Ik hoef mij daar toch niet te laten koeioneren, sprak ik mezelf toe. En dus ga ik er minder vaak naartoe.

Op maandagochtend ga ik soms nog naar de soos. Dat kost 3 euro per keer. Vrijdagochtend ga ik altijd naar het zangkoor. Dat kost 35 euro per drie maanden.

Het is iedere maand passen en meten om rond te komen.

Tot voor kort ging ik ook iedere week naar de gymnastiek. Dat kost 50 euro per kwartaal. Dat geld heb ik nu voor andere dingen nodig en dus zit gymnastieken er even niet meer in. Het is iedere maand passen en meten om rond te komen. Ja, ja, een hele puzzel.

Pensioen

Gelukkig heb ik een klein pensioentje. Dat is nu mijn redding. Ik heb altijd gewerkt. Op mijn 55ste kreeg ik het aanbod om met pensioen te gaan. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Ik werkte als administratief medewerker bij de provincie. Ik kon lezen en schrijven met de tekstverwerker, maar toen de PC kwam, kon ik het allemaal niet meer bijhouden. Die 184 euro pensioen in de maand heb ik heel hard nodig.

Gelukkig heb ik een klein pensioentje. Dat is nu mijn redding.

Met alleen mijn AOW zou ik het nooit redden. Naast die AOW heb ik huur- en zorgtoeslag. Helaas is er met de huurtoeslag iets misgegaan. Ik heb jaren teveel gekregen en dus moest ik in termijnen terugbetalen. Nee, het is geen vetpot. Zeker niet.

Kamperen

Toen mijn man nog leefde, gingen we altijd kamperen. Met de kampeerauto trokken we heel Europa door. Wij hielden ervan om met zijn tweeën op pad te gaan en kwamen altijd wel gelijkgestemden tegen. Kamperen zit er niet meer in, daar ben ik te oud voor.

Ik krijg wel vakantiegeld, maar daarmee kan ik de kleine schulden die ik heb afbetalen.

Vakanties zijn er nooit meer bij. Ik krijg wel vakantiegeld, maar daarmee kan ik de kleine schulden die ik in het jaar opbouw weer afbetalen. Dan ben ik weer schuldloos. Dat geeft me een prettig gevoel.

Of ik nog kan minderen? Nee, ik geloof het niet. Ik koop vrijwel nooit nieuwe kleren of meubels. Ik kan met weinig doen. Een droger zou ik wel graag willen, want ik vind dat de handdoeken zo hard worden als ik ze zo laat drogen. Maar ja, een droger is erg duur. Alhoewel, ik hoorde dat je zo’n ding tweedehands via Marktplaats kunt kopen. Ik heb geen internet, maar misschien dat ik toch eens iemand vraag om er een voor mij te zoeken.

Afleiding en gezelligheid

Ik woon hier met Gijs, mijn kater. Gijs heeft medicijnen en speciaal voedsel nodig. Zijn eten wordt niet vergoed door een verzekering. Tien blikjes kosten 24 euro en een zak brokjes kost 23 euro. Dat is veel geld, maar ik kan Gijs echt niet missen. Hij is mijn afleiding en gezelligheid.

Ik kan Gijs echt niet missen. Hij is mijn afleiding en gezelligheid.

Ondanks alle geldzorgen heb ik nog steeds een klein spaarbuffertje. Als ik iets overhoud, zet ik het op deze rekening. Het gebeurt vaak zat dat ik niet uitkom en dat ik er dan geld af moet halen. Ik doe dan mijn uiterste best om het er daarna weer snel op te krijgen.

Weet je wat het is; toen mijn man en ik werkten kwam er altijd genoeg binnen. Je raakt dan gewend aan een zekere mate van geld. Je realiseert je niet dat het ooit anders kan zijn. We hebben gelukkig nooit op de pof geleefd en zijn we nooit leningen aangegaan. Dat doe ik nu ook niet. Ik hou niet van schulden.

Volgende
Vorige