hoiUtrecht logo mobile
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
  • Verhalenbundel
  • Exposities
  • Publicaties
  • Deel je verhaal
  • Samenwerken
  • Steun
  • Nieuws
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Elke dag opnieuw zal er vreugde zijn

Foto Ilse Cohen

Mensen zien mij vaak als ‘de gekke tante’ die houdt van grapjes maken. Ik ben iemand die positief in het leven staat. Ik heb altijd al veel vrienden en kennissen gehad, die heb je nodig in het leven.

Op stand

Ik ben geboren in Nederlands-Indië waar we in luxe leefden. We hadden natuurlijk een kok, oppas en ander personeel. We leefden daar echt op stand, onder de elite. Mijn vader had een goede baan en wij waren thuis met 11 kinderen. Maar daar kwam in 1951 een einde aan toen de oorlog uitbrak en wij het land werden uitgezet. We emigreerden naar het koude, kille Nederland.

In Nederland aangekomen, kwamen we te wonen in een heel klein hok. Dat was echt een cultuurshock. Later vertrokken we naar een groter huis in een dorpje bij Tilburg. De dorpelingen hadden nog nooit mensen met een licht kleurtje gezien.

Ze riepen: ‘O God de zwartjes, de pinda’s, de poepchinezen. Ze riepen van alles naar ons, maar weet je? Eigenlijk kon je ze dat niet kwalijk nemen. Ze hadden nog nooit mensen van buiten Nederland gezien. Ik heb er geen last van gehad.

Aanpassen en ondergaan

Indische mensen zijn rustig en bedeesd en passen zich gemakkelijk aan, zélfs wanneer ze in hun hart diep beledigd zijn. Mijn vader kreeg werk in een fietsenstalling. Dat was zo beledigend, hij was ingenieur! We zijn niet goed behandeld door Nederland. Mijn ouders en vele andere Indische mensen hebben het allemaal moeten ondergaan.

De mentaliteit van de Nederlanders, die schrikte ontzettend af.

Een ander punt was de mentaliteit van de Nederlanders, die schrikte ontzettend af. Iedereen was bij ons altijd welkom, kon blijven eten en de deur stond open. Maar andersom waren wij nooit ergens spontaan welkom en moest alles op afspraak.

Later verhuisden we naar het Utrechtse Zuilen en kon mijn vader aan de slag bij de NS. Mijn moeder was een geweldige vrouw die voor al haar kinderen moest zorgen in een flatje zonder bedienen.

Ze is slechts 55 jaar geworden. Ze is gestorven van ellende, verdriet en heimwee. En vlak nadat mijn moeder overleed, stierf ook mijn vader. Ik zorgde daarna voor mijn jongere broertjes en zusjes.

Cultuurshock

Later ontmoette ik mijn man die uit de Antillen kwam. Ik was een ondernemend type, wilde de wereld zien en werd stewardess. Later ben ik met mijn man naar Curaçao verhuisd. Dat was opnieuw een cultuurshock. Ik dacht: wat doe ik hier in de jungle?

Antillianen zijn niet bedeesd zoals de Indio’s, maar ontzettend macho. Toch paste ik mij snel aan. Dankzij mijn kleurtje dachten mensen zelfs dat ik Antilliaans was. Ik heb mij daar 23 jaar heerlijk gevoeld in de zon.

Pas toen mijn dochter in Nederland ging studeren en zij vertelde dat de Kaaskoppen zo raar waren en ze zich zo ellendig voelde, ben ik in 2001 naar Nederland verhuisd. In mijn man had ik toen ook geen zin meer en sindsdien woon ik alleen in Utrecht.

Uitdagingen

In het leven heb ik heel wat uitdagingen gehad. Zo heb ik in mijn jonge jaren voor mijn broers en zussen moeten zorgen. Ook was ik op latere leeftijd mantelzorger voor mijn gehandicapte broer. Dat liep echt niet altijd lekker. Daarbij ben ik tig keer verhuisd en moest ik toezien hoe mijn kleinkind ziek werd. Als ik terugkijk op mijn leven dan denk ik: alles is goed gekomen.

Je hebt mensen die zeggen ‘ja, maar’. Ik ben meer van ‘ja, dat kunnen we proberen’.

Een positieve mindset vind ik heel belangrijk. Iedere dag opnieuw zal er vreugde zijn. Je hebt mensen die zeggen: ja, maar…Ik ben meer van: ‘ja, dat kunnen we proberen!’ Ik sta open voor veranderingen en die pak ik ook aan. Ik ben geen huismus, ik maak het gewoon elke dag leuk.

Volgende
Vorige
Deel
82
Foto Ilse Cohen

Ilse Cohen werd geboren in Nederlands-Indië


Tips van Ilse
  • Omring je met vrienden. Ik heb bijvoorbeeld een bidgroepje. Ik ben gelovig, maar het is meer een theekransje. Daarbij heb ik een andere vriendengroep waarmee ik al 20 jaar lang leuke dingen doe. Ook ben ik bevriend met twee oud-leerkrachten waarmee ik gebakjesdag doe.
  • Je moet er zelf iets van maken. Ik doe dat door elke dag tussen 8.00 en 9.00 uur een wandeling te maken.
  • Wie goed doet, wie goed ontmoet. Ik help graag andere mensen en ik weet dat zij ook voor mij klaar zullen staan als ik ze nodig heb.
Over Ilse
Wil je meer weten of in contact komen met Ilse Cohen? Klik dan op de linkjes:

Ilse Cohen is 74 jaar oud en woont in Overvecht. Ilse is een voormalig leerkracht.

Ilse werd geboren in Nederlands-Indië. Ze woonde van haar 6e tot haar 30e in Nederland en woonde daarna 23 jaar op Curaçao. Hoewel ze de Nederlandse nationaliteit heeft, voelt ze zich meer Antilliaans.

Migrantenouderen hebben veel meegemaakt. Ze kwamen vanuit een ander land en een andere cultuur naar Nederland. Ilse vertelt daar graag over aan kinderen, als vrijwilliger bij De emigratie generatie.

Wat is jouw verhaal?

Deel je ervaringen en tips over omgaan met uitdagingen, op een positieve manier. Elke Utrechter mag zijn verhaal delen.

Zelf schrijven
Met begeleidende vragen je verhaal schrijven en insturen.
Ik schrijf mijn eigen verhaal
Interview
Ga (online) in gesprek met een schrijver. Jij vertelt, wij schrijven.
Ik meld me aan voor een interview
Lees de verhalen
Ik wil dat alle kinderen groot dromenIk wil dat alle kinderen groot dromen "Het contact met de kinderen is zó leuk. Ze worden supernieuwsgierig en gaan meer vragen stellen dan ze voorbereid hebben."Gelukkig en rijkGelukkig en rijk "Als kind had ik een zorgeloos en gelukkig leven en net als ieder meisje droomde ik ervan om later prinses te worden."Het verleden samen delenHet verleden samen delen "Toen mijn moeder overleed wilde ik iets voor de ouderen van Indische afkomst doen."

Over hoiUtrecht

hoiUtrecht is een podium bestaande uit een bundel, verhalenexposities en herpublicaties.

Met ervaringsverhalen werken wij aan bewustwording. Opdat er ruimte voor participatie in een inclusieve samenleving ontstaat.

Want als je naar talent kijkt, kan iedereen meedoen.

Meer info

  • Initiatief & inspiratie
  • Voor iedereen
  • De kracht van
  • Feiten & cijfers
  • Stichting hoi
  • hoiTeam

Deel je verhaal

  • Aanmelden voor een interview
  • Zelf je verhaal schrijven

Samenwerken

  • Verhalen maken
  • Verhalen publiceren
  • Verhalen exposeren
  • Steun hoiUtrecht

Onze partners

  • Verhalenpartners
  • Mediapartners
  • Financiële partners

Zoeken

  • Verhalen op thema
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in posts
Search in pages

Meer zoekresultaten

Nieuws

  • Nieuwsoverzicht

Schrijf je in voor de nieuwsbrief:

Controleer je mailbox (of spamfolder) om je inschrijving te bevestigen. Voorkom dat de nieuwsbrief in je spamfolder belandt, voeg nieuwsbrief@hoiutrecht.nl toe aan je contacten.

Stichting hoi is een ANBI stichting
© 2021 Alle rechten voorbehouden aan hoiUtrecht en haar hoofdpersonen. hoiUtrecht maakt gebruik van cookies om bezoekersaantallen anoniem bij te houden. Voor meer info zie ons privacybeleid.