A-typische gedichten

Het gedicht van Doenja, kort maar krachtig:

Ik ben zoveel meer
Dan wat jij ziet
Meer dan wielen
Die mij dragen
Ik ben een vrouw
Zoals jij dat bent
Ik wil ook zijn
Zoals jij
VRIJ

Het gedicht van A-typist, die een paar weken geleden een operatie onderging.

Zonder wond

Ik ben slim,
Een arts ook.
Mag ik hem tegenspreken?

Ik ken mijn lichaam,
Mijn arts kent HET lichaam.
Ziet hij me als individu?

Ik heb autisme.
De arts weet dat.
Kan hij het in verband brengen met mijn beleving?

Ik ben een uitzondering.
De arts denkt van niet.
Is dat besef nodig voor genezing?

Ik genees niet,
Maar de arts heeft hoop.
Is hoop genoeg?

Ik denk van niet,
En ik onderneem actie.
Word ik nu gezien?

Ik bezwijk onder het regelen,
Maar mijn probleem wordt erkend.
Zal ik na drie jaar de feestdagen zonder wond doorbrengen?

Het volgende gedicht komt uit het boek van Anke zij heeft FSHD:

Mooi Mens

Mens wat ben je mooi
Zie je zelf hoe sterk je bent
Vallen en opstaan verhief jij tot kunst
Mensen leren omgaan met jou(w) mogelijkheden als een vanzelfsprekend gebaar
Blijft het gemis om wat niet is.

De uitsmijter – een zogenaamde Haiku – is van Marjanne, voor Anke:

Wankele benen
Evenwicht harder nodig
Daar is vertrouwen