Ik wil dat iedereen kan blijven doorgroeien

Wie zeven of acht jaar geleden had gezegd dat mijn leven er vandaag zo uit zou zien, die had ik voor gek verklaard. Ik was een stil meisje, zat achterstevoren op mijn stoel, om maar zo min mogelijk contact te maken.

Ik was eigenlijk heel teer. Ik weet nog dat ik voor het eerst met de trein reisde, ik werkte toen net bij de LFB. Dat was een hele spannende ervaring. Toch was die treinreis het begin van iets waar ik nu eindeloos trots op ben!

Emoties zijn voor mij een raadsel

Ik heb een licht autistische stoornis. Contact met andere mensen vind ik moeilijk. Emoties zijn voor mij een raadsel. Wat ik weet over emoties is aangeleerd. Vroeger als ik mensen zag huilen ging ik ze bijvoorbeeld altijd troosten. Terwijl ik nu weet; het kan ook van het lachen zijn dat iemand huilt. En dan hoef je niet te troosten.

Daarnaast heb ik een lichte verstandelijke beperking, waardoor ik meer tijd nodig heb om dingen te begrijpen. Het is niet zo dat ik niet wil, ik heb er het vermogen er niet toe. Daarom lees ik bijvoorbeeld alleen in de meest eenvoudige taal. Zo blijf ik toch op de hoogte.

Tijd, ruimte en vertrouwen

Ik werk inmiddels zeven jaar voor de LFB als ervaringsdeskundige professional. Ik geef trainingen en gastlessen. Het is ontzettend mooi om te doen. Ik vind het fijn om te vertellen waar mijn hart ligt en wat ik belangrijk vind. En ook om dat van anderen te horen.

Ik merk elke keer weer dat ik niet de enige ben. Bij de LFB heb ik tijd en ruimte en handvatten gekregen om me te ontwikkelen. En ze hebben me vertrouwen gegeven; ga het maar proberen. Als het niet lukt is niet erg. Het kan niet allemaal gelijk lukken en daar leer je van.

Samen optrekken, samen vallen, samen lachen, samen huilen,
het hoorde er allemaal bij.

Het leuke van de LFB is dat we een heel gemixt team zijn, met allemaal verschillende kwaliteiten. Dat we het allemaal samen doen is voor mij de sleutel tot het succes geweest.

Samen optrekken, samen vallen, samen lachen, samen huilen, het hoorde er allemaal bij. Ik denk dat dat voor het hele leven geldt. Of je nou een beperking hebt of niet.

Leren van elkaar

Wat ik doe is meer dan zomaar werk voor mij. Het maakt me nu niet meer uit of dat het slecht weer is of dat de zon schijnt, ik ga er gewoon voor. Ik ben een heel stuk minder onzeker. Het kan best zo zijn dat we sommige dingen niet kunnen, maar er is wel zóveel wat we wel kunnen.

Laten we daar naar kijken. Want dat is je leven. En dat met elkaar delen, of je nou een beperking hebt of niet, dat vind ik belangrijk.

Ik weet dat er op papier nuttige informatie staat,
maar ik ben meer dan een papiertje.