Bij de jeu de boules-baan zit ze op een bankje: Marjan. Ze draagt een zwarte jurk en valt op met haar knalrode haar. Naast haar is nog plaats en uitnodigend schenkt ze een glaasje cola in. Enthousiast begint ze te vertellen over haar liefde voor jeu de boules.
Ik woon zelf in het centrum, aan de Oudegracht, maar iedere donderdag ben ik hier in het Majellapark te vinden om te boulen. Ik ben hier speciaal voor de Buurtcamping. Ik kom hier via Bart. Die heb ik weer leren kennen bij Resto Van Harte. Bart boult al ontzettend lang, wel een jaar of dertig denk ik. Wacht, ik vraag het hem even: “Bart, hoelang boule jij al?” Tien jaar, is het antwoord. “Oh, nou ja. Ook lang. Haha!”
Ik boule zelf pas een maand of drie. Boulen helpt je om in balans te blijven. Door te boulen leer je te focussen. Je moet je hoofd leegmaken om goed te kunnen spelen. Dat is rustgevend.
Om het spel te starten wordt er een klein balletje de baan opgegooid. De bedoeling van het spel is om de grote, zilverkleurige ballen die de spelers in hun hand hebben zo dicht mogelijk bij het kleine balletje te laten eindigen.
Als een bal goed terecht is gekomen, maar vervolgens door een andere speler weer wordt weg gekaatst, klinkt er vaak een teleurgestelde roep vanaf de startlijn. Het is echter niet de frustratie, maar het samenspel en de lol die overheersen.
Als je alleen maar wilt winnen gaat het ook fout. Moedertje Aarde heeft misschien wel iets heel anders voor je in petto.
Tijdens het spelen kom je je eigen patronen tegen. Je moet je kunnen concentreren én je moet leren de controle los te laten. Doe je dat niet, dan lukt het niet. Trouwens, als je alleen maar wilt winnen gaat het ook fout. Moedertje Aarde heeft misschien wel iets heel anders voor je in petto. Zij doet haar eigen ding.
Het jeu de boule-veld zit vol met hobbels en gaten en lang niet alle ballen komen terecht waar ze bedoeld waren. In dit spel kun je niet álles van tevoren berekenen. De ballen zijn je leermeester. Als je boos word op jezelf, nou, dan heb je nog flink wat om aan te werken.
Er ligt duidelijk een filosofie aan het spel ten grondslag, maar lang niet iedereen is daarin geïnteresseerd. Sommige mensen boulen gewoon voor het spel. Dat is ook prima hoor. Het is heel leuk om naar mensen te kijken die nieuw zijn. Ze doen hun best om te willen winnen. Maar je speelt uiteindelijk voor jezelf.
Dus: focussen en tegelijk loslaten. Het klinkt als een behoorlijke opgave. Maar, je hoeft jezelf niet te veroordelen. Het belangrijkste van jeu de boules is dat er plezier is. In het Majellapark brengt het spel wekelijks een groep fanatiekelingen samen. En of je nu wint of verliest, samen een mooie avond beleven, dat is pas winst.
Je kunt niet álles van tevoren berekenen. Als je boos word op jezelf, nou, dan heb je nog flink wat om aan te werken.
Meer een doener dan een prater "En als het kan, dan helpt Jan mee. Hij let op, doet kleine klusjes en ruimt op als dat nodig is." | Redouan en de oude man "Vanaf dat moment in de badkamer noemt hij de oude man steevast 'opa'. Niet gehinderd door enig cultuurverschil." | MIJN zusje "Als hij de lepel naar haar mond brengt, hapt ze namelijk altijd gretig toe." |